2020 stond in het teken van de Corona pandemie. Na de verjaardag van Dave in maart ging de lockdown in. Eerst een intelligente (wat is er intelligent aan?), gevolgd door beperkingen af en aan.
Voor ons was dit moeilijk, omdat we (met de rest van de bevolking) beperkt werden in onze sociale contacten en met name familie. Maar we prezen ons gelukkig dat we op dit schip wonen, want zolang de bruggen draaien, kunnen wij weg en genieten.
Om het varen met dit schip te vereenvoudigen kwam er een boegschroef. Hiervoor moesten we weer het dok in. Dave had al de nodige voorbereidingen gedaan zoals ruimte maken voorin, aanschaffen accu’s en boegschroef (Kalkman, 24pk), doorvoeren kabels en het lassen van een frame voor de accu’s. Intussen hield Marischka zich vooral bezig met het houtwerk aan boord. In het dok werd de boegschroef vakkundig gemonteerd door Bart en Fred.
Thuisgekomen zijn de dakramen vervangen door dubbel glas (beloopbaar) door Topwindows.
Er was ook tijd voor vakantie: 3 x konden we lekker weg.
Eerst hebben we 3 weken in het Noorden gezworven en met hulp van Bas en Marieke zijn we naar Schiermonnikoog gevaren over het geultje van Brakzand.
Het najaar was eigenlijk bedoeld voor een reisje met de kinderen naar Malta, maar omdat dit niet door kon gaan, voeren we voor enkele dagen naar Zoutkamp.
Met de eerste ervaring van een vaartocht naar Schiermonnikoog in de zomer zijn we na de kerst zelf naar Schiermonnikoog gevaren. Geen aardgas om het schip warm te stoken, dus gewapend met voldoende hout en briketten en gekleed in warme zeil overalls voeren we door kou en natte sneeuw naar Lauwersoog. De brugbediening was vlot en ook de tocht over het Wad verliep voorspoedig. Op Schiermonnikoog ontmoetten we vrienden die daar ieder jaar rond de feestdagen liggen. Oudjaar hebben we hier gevierd en het was een prachtige onderneming.