2007-Haarlem

Misschien draaien anderen hun hand daar niet voor om, maar wij vonden varen naar Haarlem een hele onderneming. Avonden gepraat, gedroomd en geboomd. Tot diep in de nacht en dat maakte al zoveel voorpret dat we de reis bij voorbaat al geslaagd vonden.

Tot in de puntjes voorbereid, beter kon het niet. Dachten we.

De grootste en beste leer die we gekregen hebben is dat de met een schip niks kunt plannen. Het gaat met een antiek schip nog net zoals in de originele oude tijd: het gaat zoals het gaat. Vroeger was de planning afhankelijk van wind en weer, tegenwoordig is er nog een factor bijgekomen: de techniek.

Goed beschouwd hebben we een prachtige reis gehad. Het doel ‘Haarlem’ is gehaald en we denken er met een goed gevoel aan terug. We hadden drie dagen om over te varen, want maandag moesten we weer werken. Maar de eerste problemen kwamen al aan het licht in het van Starkenborgkanaal. De marifoon bleek niet te werken. Gelukkig deed de oude marifoon het nog wel, maar wel een puntje om aan te werken, omdat op het IJ twee werkende marifoons aanwezig moeten zijn. Het weer was de eerste dag ook bijzonder (slecht).

Daarnaast leek het maar niet mogelijk diesel te tanken. De ene pomp ging net dicht, de andere pomp, midden in een jachthaven in Sneek, was stuk en kon alleen benzine leveren. De bunkerplaats in Lemmer was net leeg. Nou hadden we nog wel wat diesel, maar om het IJsselmeer over te steken wil je toch wat meer in huis hebben dan een beetje…

Klap op de vuurpijl kwam in Lemmer zelf. Dave had tijdens een inspectieronde een kleine lekkage bij de koelwaterpomp ontdekt. In Lemmer kwamen de nodige “skutsjesil” vrienden aan boord en Dave besprak zijn bezorgdheid met Bouke. Het bleek einde verhaal: de koelwaterpomp was ernstig toe aan revisie. Gewapend met de pomp naar Simon en Paul gereden in Hemelum. Paul heeft een werkplaats en zou het klusje wel fiksen. Ondertussen kon Dave de marifoon doormeten en kwam tot de conclusie dat de voeding niet de beloofde spanning leverde, waardoor de nieuwe marifoon opgeblazen was. Gedesillusioneerd vertrokken we naar Haarlem. Zonder schip. Zelfs een beetje rondscheuren met de rubberboot gaf onvoldoende troost.

Week later en een nieuwe marifoon en gereviseerde brandstofpomp rijker stapten we met gepaste moed aan boord. Chris kon helaas niet mee, maar Vincent gelukkig wel. De wind was echter dusdanig hard en vanuit de verkeerde hoek, dat het niet verstandig was die zaterdag te vertrekken. Tijd zat dus om de apparatuur in te bouwen en te verhalen om brandstof te bunkeren.

Zondag bleek het prachtig weer en we voelden ons beloond voor alle inspanningen. Als eerste waren we de Lemmerbaai uit en een prachtig IJsselmeer strekte zich voor ons uit. Zeil omhoog, motor uit en dik genieten. Jammergenoeg kregen we nu te weinig wat we die dag ervoor teveel hadden en na een paar uur werd de motor gestart om toch op tijd in Amsterdam te komen. Via Lelystad ging de reis voorspoedig en ondanks relatieve haast was het een heerlijke reis. De motor liep als een zonnetje. De aankomst in Amsterdam was om stil van te worden, een droom in vervulling! In de Houthaven konden we naast Chris liggen, hij had alles keurig geregeld met zijn buurtjes. Door Maris haar ouders werden we opgehaald en naar huis gebracht. Dave bleef aan boord, hij werkte (tijdelijk) immers in Amsterdam.

Het weekend daarop werden de laatste loodjes aanvaard. Het zou een prachtig tochtje worden naar Haarlem. Over het Noordzeekanaal, over zijkanaal C, door de sluis van Spaarndam naar Haarlem Noord. De sluiswachter van Spaarndam had ons al zien aankomen en liet ons als eerste binnenvaren voor de scherpe jachten. Zo hadden we ruimte zat om binnen te varen, klasse! Aangekomen in Haarlem Noord bleek de Naaldwijk afwezig te zijn. Ze waren naar een evenement van mijnenvegers in Den Helder. Gelukkig was Ger er wel en hij loodste ons keurig op een prachtig plekje. Een dag later bracht hij walstroom en onze welverdiende vakantie kon beginnen. Dank je wel Ger!

Natuurlijk komt aan alles een einde. Na een heerlijke week in Haarlem gingen we terug naar Amsterdam. Chris gaf daar een groot (verjaardags)feest en zo konden we daar praktisch logeren op eigen schip. Het feest was reuze gezellig en de dag erop werd besloten nog een dagje te blijven liggen. Een aantal reisde af naar de bazaar in Beverwijk en de rest bleef aan boord pokeren. De bazaar was leuk, maar helaas werd de pret behoorlijk bedorven doordat Paul en Debora in de auto werden aangereden door een haastige automobilist. Auto fors in de kreukels en de schrik in de benen. Wat een pech voor hen!

De volgende morgen vroeg vertrokken naar Lelystad. Opnieuw zijn we tot de conclusie gekomen dat er echt wat moet veranderen aan de giek. Aan de wind zeilen is niet mogelijk, zo halen we nooit de overkant. Geplaagd door een krimpende wind werd onze koers inmiddels Volendam! Ook een rif in het zeil maakte het zeil niet strakker. Gideon, absoluut geen zeiler, hielp Dave en Vincent mee reven. Klasse Gideon!

Toen maar de motor bij en stampend kwamen we aan in Lelystad. De knullen hadden geen last gehad van het geslinger. Af en toe kwam er een boven kijken, maar verder was pokeren toch wel de hoofdmoot van de reis. In Lelystad werd Twan door zijn vader opgehaald en Gideon ging mee van boord. Die twee hadden zich ingeschreven voor de Haarlem Cup en sliepen bij Peter, de vader van Twan. De volgende morgen wilden we vroeg vertrekken omdat er ander weer op komst was. In de sluizen naar het IJsselmeer werden we opgeroepen met de waarschuwing dat het slechte weer snel dichterbij kwam. Buiten de sluizen vonden we geen geschikte plek om te schuilen, dus besloten we om te keren. Uit de sluizen terug naar de Bataviahaven begon de wind aan te wakkeren. Bij het binnenhalen van de fok leek er een soort muur op ons af te komen en snel bonden we de fok op en gingen we naar binnen. Binnen een half uur was er dikke storm, windkracht 9. Wat een geluk dat we nog op tijd hadden kunnen omkeren! Veilig lagen we in de haven. In de middag knapte het weer op, maar 3 mannen werden ziek. Maris ging met hond op zoek naar medicijnen en gelukkig een apotheek gevonden.

De volgende dag was iedereen redelijk opgeknapt en deden we opnieuw een poging het IJsselmeer op te komen. Prima weer, wel hoge golven, maar prachtig varen! Via het Ketelmeer voeren we landinwaarts.

Het doel was de Drentse Hoofdvaart, een kanaal met veel sluisjes waar wij net in konden. Het bleek een prachtige tocht met leuke overnachtingen en vooral passen en meten. Statig een sluisje invaren, de jongens goed helpend om de trossen vast te maken en goed opletten dat we niet te ver naar voren schoten. Het ging fantastisch!

In Assen overnacht bij neven en nicht langszij. Het laatste stukje voeren Harbert en pa Bazuin mee. In Groningen kwam Theo, de vader van Chris, ook aan boord. Het is leuk thuiskomen varend door Groningen. Bewoners aan de Wilhelminakade keken en zwaaiden en dan komt het besef dat we het toch maar gedaan hebben: naar Haarlem.

Voor velen misschien een kleinigheid, voor ons voelde het als een grote, bijzondere reis.